ik ben dol op knusse avondjes met mijn lieve vriendinnen. Naast de bakjes borrelnootjes en de ongeschreven regel van de aanwezigheid van een aantal goede flesjes wijn, zorg ik er altijd voor dat mijn huisje ‘bezoek proof’ is. Een dag van tevoren hijs ik mijzelf in mijn meest oude en niet-voor-omstandersogen-bestemde outfit en haal ik als een ware Assepoester de schoonmaakemmer uit de kast. Mijn kledinghopen stapelen zich langzaam weer netjes terug in de kast en ook de inmiddels torenhoge stapel afwas is een van de opruimmissies waar ik mijn overuren draaiende handen aan blootstel. Maar he, laten we eerlijk zijn: na een opruimmomentje als deze kun je niet wachten om je lang verwachte bezoek te ontvangen!

 

Opgeruimd staat netjes

Jawel, ook deze week heb ik mij gewaagd aan deze wekelijkse en die hard opruimsessie en haalde ik met veel gezucht en gesteun wederom de inmiddels veelgebruikte opruimemmer uit de kast. Nadat ik de stofzuiger letterlijk en figuurlijk alle hoeken van de kamer heb laten zien en de poetsdoek een kilometer lange reis door mijn huisje heeft afgelegd, kon ik met een trotse en grote glimlach mijn opgeruimde stekkie bewonderen. Over een uurtje zou mijn beste vriendin al komen, en hoe schoon mijn huis ook was… de welbekende ‘it-factor’ ontbrak. Impulsief als dat ik ben haalde ik mijn heerlijke vanillekaarsen uit de kast, hopende zo de final touch door te voeren in mijn woonkamer…

Wat zou er nog mis kunnen gaan…

 

Tsja, ik hoor het je denken: wat zou er nu nog mis kunnen gaan? Je huisje is volledig binnenstebuiten gekeerd, je kledinghopen hebben hun thuisbasis teruggevonden in de kast en je staat op het punt om je reukzintuigen te trakteren op de lucht van heerlijke vanille kaarsen. Ik zou ik niet zijn als er net op dat laatste moment een flink momentje van ergernis op zou spelen. Op  het moment dat ik mijn kaarsjes wil aansteken, zie ik dat de lont zich

ongegeneerd onder heeft gedompeld in het inmiddels steenharde kaarsvet. Aargh! Ook ik ben slachtoffer geworden van het welbekende kaarsensyndroom en al mokkend en met binnensmondse klaagsessies krijgen de kaarsen een enkeltje afvalbak toegekend. Inmiddels is er een half uur verstreken en staat vriendinlief over 30 minuten op de stoep. Al rennend trek ik mijn jas aan en voor dat ik het weet betreed ik als een chick with a mission de Rotterdamse straten… i need some candles… en wel snel!

Wie het laatst lacht, lacht het beste

in de winkel aangekomen steek ik mijn nieuwsgierige neus tussen de eindeloze collectie aan kaarsen. Na inmiddels tig keren te maken hebben gehad met het kaarsensyndroom, heb ik mijn twijfels bij het uitzoeken van een aantal nieuwe items. Op het moment dat ik de hoek om wil slaan, valt mijn oog op een set Rainbow Led Candles http://www.megagadgets.nl/rainbow-candles.html. niet wetende wat te verwachten pak ik het pakketje en lees uitvoerig en met een lichtelijke kaarsenafkeer de omschrijving: “Geen geknoei meer; bij deze sfeerverlichting zit namelijk een afstandbediening. Zo regel je alles heerlijk relaxed vanuit je luie stoel. Je hoeft niet op te staan om de kaars aan of uit te zetten en je regelt het type verlichting met slechts één druk op de knop!” Onder het motto ‘wie het laatst lacht, lacht het beste’, wandel ik voldaan en gniffend de winkel uit. Nooit, never, nunca meer de conforntatie met het kaarsensyndroom. Woehoe!

 

“Wat een leuke kaarsen heb je!”

Met een tikkende klok op de achtergrond installeer in de kaarsjes, die door middel van LED verlichting van kleur kunnen verwisselen. Vol trots kijk ik naar mijn schone en mooi verlichte huisje, waarna ik just in time de fles wijn op tafel neerzet. Met de wijnglazen nog in mijn handen hoor ik het verlossende geluid van de deurbel. Jawel, mijn vriendin staat voor de deur en met haar dikke winterjas wandelt ze de woonkamer binnen. ‘Wauw Britt, wat is het schoon hier binnen, enne… wat een leuke kaarsen heb je!’  Terwijl ik de wijn inschenk en de borrelnootjes in een schaaltje doe, kan ik maar 1 ding denken: missie geslaagd; op naar een leuke en sfeervolle avond!

Liefs, Britt

 

>> met dank aan Britt Leenaarts

Leave your vote